“In februari 1994 stond het Ensemble Rotterdams Conservatorium o.l.v. dirigent Arie van Beek in de Doelen. Ik werkte destijds achter de schermen als orkestinspicient. Het was die avond best spannend achter de schermen van de Doelen. Dat kwam doordat er twee werken van twee grote componisten op het programma stonden, om deze werken uit te voeren moest er een gigantisch changement plaatsvinden in de pauze.

In het eerste deel werd het zevendelige werk Pli selon Pli van Pierre Boulez uitgevoerd. Dit werd gevolgd door Grande Symphonie funèbre et triomphale van Hector Berlioz. Na de uitvoering van Pli selon Pli moest onder andere een heel groot slagwerkinstrument ingepakt worden. Dit bestond uit vier octaven met bronzen plaatklokken. Naast dit grote slagwerkinstrument moesten ook de andere instrumenten, waaronder nog eens vier marimba’s, ingepakt of verplaatst worden. Na de pauze moest het podium namelijk plaats kunnen bieden aan een gigantisch aantal blazers en tweehonderdvijftig koorleden. Dit was best een uitdaging, zeker omdat een pauze maar vijfentwintig minuten duurt! Ik ben die vijfentwintig minuten druk in de weer geweest met allerlei instrumenten, standaarden en stoelen. Het is uiteindelijk gelukt! Toen de bezoekers eenmaal de zaal weer betraden stond alles klaar en konden zij genieten van het tweede deel van het concert.”