18 februari 1986
Mercedes-Benz viert eeuwfeest in de Doelen
Het 100-jarig bestaan van Mercedes-Benz Nederland werd feestelijk gevierd met een gala-avond voor genodigden gepresenteerd door Willem Duys, een door Karel Appel beschilderde Mercedes en een muzikaal optreden door Philharmonisch Koor Toonkunst Rotterdam.
Koorlid Jan Daan Hillen was erbij en herinnert zich deze avond nog levendig:
"Naast orkesten werden we ook regelmatig geboekt door bedrijven. Mercedes-Benz Nederland bijvoorbeeld; dit bedrijf contracteerde ons voor de viering van het honderdjarige bestaan van dit automerk, in 1986. Men vroeg ons een verkorte versie te zingen van het slotdeel van Beethovens Negende Symfonie, ter afsluiting van een feestelijk diner in de foyer. Het was wat overdreven om voor die paar minuten een compleet orkest te laten opdraven. Louis van Dijk zou daarom in zijn eentje op het orgel de orkestpartij voor zijn rekening nemen. Willem Duys presenteerde het programma. Op het podium stond – onder een doek – een spiksplinternieuw model Mercedes-Benz, voor de gelegenheid van bumper tot bumper beschilderd door Karel Appel, die van het koetswerk een kunstwerk maakte. Het zou na ons optreden worden onthuld, in het bijzijn van Appel zelf.
Terwijl het diner in de foyer maar voortduurde (en de drank er rijkelijk bleef vloeien), zat het koor op de orgelring braaf te wachten tot de dealers en hun dames hun plaatsen zouden hebben ingenomen. Onze verveling nam evenredig toe met het alcoholpromillage in het bloed der genodigden. Uit balorigheid speelde Louis Daar komt de orgelman en toen kwam de freudige stemming erin. Hij vroeg ons wat wij zoal op het repertoire hadden en haakte gretig in op onze spontaan ingezette koralen en popsongs. Wij overbrugden het uur wachten moeiteloos met O Haupt voll Blut und Wunden en Yesterday en wat er zoal tussenin ligt. Het was de eerste en hopelijk laatste keer dat Toonkunst Rotterdam voor een lege Grote Zaal zong.
Toen de gasten giechelend en met een wankele wegligging dan eindelijk hun plek hadden ingenomen en Willem Duys ons had aangekondigd als het beste koor van Nederland, trokken wij (met enige moeite) ons gezicht weer in de plooi en deden wij waarvoor we gekomen waren.
Na het applaus ging het doek van de auto. Het publiek riep 'oooh' en 'aaah' en Karel Appel schilderde ter plaatse nog gauw een kwinkelerend vogeltje op een zijspiegel."
Ook een verhaal? Stuur het ons!